Moderne dans ontstond eind 19e eeuw als rebellering tegen klassiek ballet. De zoektocht naar een grotere vrijheid aan beweging resulteerde in een nieuwe dansstijl waar de technieken van klassiek ballet en jazz de basis vormen.
Doorheen de jaren evolueerde de dansstijl dankzij de input van verschillende choreografen. Onder andere Duncann Loie Fuller, Martha Graham, Doris Humphrey en Lester Horton drukten elk hun stempel op de eigenzinnige dansstijl. Tot op vandaag blijft de stijl evolueren dankzij de persoonlijke input van choreografen en leerkrachten.
Moderne dans combineert de strakke en gecontroleerde beenbewegingen van het klassiek ballet met een vrije en lossere beweging van het bovenlichaam. Contact met de grond, gecontroleerd vallen en rechtkomen en improvisatie zijn alom aanwezig in deze stijl en komen dus regelmatig aan bod tijdens de lessen.
